KÜÇÜLÜP BÜYÜYEN BİR NOKTA

BUGÜN VE BUGÜN

...

Daha doymamışız yaşamasına

Günlerimiz dün bir, bugün iki

Sakın bir şey bırakma yarına

Yarın yok ki.

                         Özdemir Asaf

            Photo by me

Bir karar almakla başladı bazı şeyler... Yaklaşık 5 ya da 6 yıldır kolilerde duran kitaplarımı kitaplığa dizme isteği ile ... Uzun zaman olmuştu dostlarımla toplu bir şekilde an'da bulunmayalı.Hep bir "bir gün..." hep bir "zamanı geldiğinde..." cümlelerimin içinde yaşardım o an'ı o duygularımı. Geleceğe hapsedilen duygular, düşünceler,  kavuşmalar... Gelecekte yaşanacak hiçbir şey yok demiyorum.Elbette bazı şeylerin demini alacağı zamanlarda olacak. Bazı şeylerin hala vakti gelmediği de olacak.Onlar dem vakti gelince yaşanacak.Bununla birlikte bir de şu an da bir şeyler oluyor.

Şu an da neler oluyor? 

İçinde olduğumuz zaman ve koşullar da kararımı almamda etkili  oldu şüphesiz. Koşullarım neler ve elimdeki malzemelerle neler yapabilirim ? Bu noktada  "koşullar bazen berbat olabilir. O  zaman nasıl olacak?" diye düşünürken de yakalarım kendimi... O sırada aklıma  "life is beautiful" filmi gelir. Guido'nun bir savaş ortasını oğlunu korumak adına bir oyun alanına dönüştürmesi... Her şeyin farkında olarak.Hem çoğu şeyi bana unutturup güldürerek hem de acı gerçekliği hatırlatıp ağlatarak... O an sorumun cevabını severim: hayat böyledir... En acı gerçeklerden biri olan bir savaş ortasında bile böyledir işte: Envai hallerimiz ve o hallerle neler yaptığımız. Guido'nun oğlu için yaptığını büyüyüp bir yetişkin olduğumuzu hissedince kendimize biz yapmaz mıyız? En azından yetişkin olmanın bir belirtisi de budur... Tüm bunlarla birlikte ne çok pembe ne de çok kara... Hayatta uzun bir zaman bizi hareketsiz bırakacak çok acı var. İstismarlar, tecavüzler, açlık,  işkenceler ilk aklıma gelenler... Bunlarda gözlerimizin önünde olağanca kuvvetiyle duruyor.Bu noktada  "duyulmak " ve "anlaşılmak"  hafifletebilir  koşullarımızı. Böyle ağır acılarda birleşip o insanların koşullarına biz el atabilir ve biraz Guido'dan destek alabiliriz... Kolilerden çıkarmayı düşündüğüm kitaplarla tüm bunların ne ilgisi var? Eğer söz konusu koşullarımız , o an ki hallerimiz ise dünyanın acıları ve koşullarına dokunmamak eksik kalırdı... O kolilerle birlikte aklımdan çok şey geçiyordu çünkü... Aklımdaki koli ile başlayan nokta büyüyüp tüm evreni içine alıyordu.  Şimdi yeniden küçültecek olursam... 

Şu an içinde olduğumuz zamanı da düşününce "şimdi ve burada odamdayım " dedim. Uzun bir zamandır ertelediğim kitaplığımı aldım.Bir günden şimdiye gelmişti... Bundan sonrası bir hikaye gibi devam etti: 

Kitaplığı yerleştirip kolileri açtım. O kutudan sadece kitaplar mi çıktı? Ertelenen düşünceler, duygular, istekler...  Dostlarıma kavuşmak, artık onlarla bir arada olacağımızı bilmek. İçinde olduğum bir şimdi... Günaydın gelecekte kullanılmayı bekleyen ama şimdi üzerimi örtecek beyaz örtüm, günaydın yakılması beklenen ama şimdi yakacağım mumlar, günaydın kitaplığa yerleşmeyi bekleyen ama şimdi yerleştireceğim kitaplar, günaydın çerçevelenmeyi bekleyen  ama şimdi çerçeveye yerleştireceğim resimler ve fotoğraflar...

Şimdi ve burada odamdayız hepimiz...